Kultura materialna jezuitów wileńskich: Między ideałem religijnym a rzeczywistością społeczną

Santrauka

Artykuł dotyczy kultury materialnej jezuitów wileńskich w połowie XVIII wieku. Autor analizuje inwentarze pięciu placówek (kolegium akademickie, dom profesów, dom nowicjacki, dom trzeciej probacji i kolegium szlacheckie), sporządzone po kasacie Towarzystwa Jezusowego na przełomie 1773 i 1774 roku. Szczególnie interesuje go kilka wybranych elementów wyposażenia domów jezuickich: obrazy, urządzenia grzewcze, meble stanowiące nowość w osiemnastowiecznym meblarstwie, jak kanapy i stoliki oraz zastawa stołowa. Z jednej strony autor próbuje odpowiedzieć na pytanie o to, w jakim stopniu kultura materialna jezuitów odzwierciedlała ideał życia zakonnego. Z drugiej, zważywszy na to, że znaczna część członków zakonu wywodziła się ze szlachty, próbuje ustalić wpływ kultury materialnej tej warstwy społecznej na świat rzeczy jezuitów.